Na rynku znajduje się ogrom płytek do łazienek. Większość osób przy ich kupnie skupia się tylko na walorach estetycznych – i jest to duży błąd, bowiem nie każdy produkt nadaje się do użytku w miejscu, gdzie występuje duża wilgotność. Podpowiadamy, na co zatem warto zwrócić uwagę przy wyborze.
Glazura, terakota, a może gres?
To pierwszy parametr, który trzeba wziąć pod rozwagę przy kupnie – dlaczego? Otóż glazura jest dość cienka, krucha, a zatem nadaje się wyłącznie do wykańczania ścian. Terakota jest nieco twardsza, może być więc kładziona również na podłogi. To samo dotyczy gresu; jest on najtrwalszy i doskonale sprawdza się jako materiał wykończeniowy do często użytkowanych pomieszczeń.
Antypoślizgowość
Wybierając płytki do łazienki trzeba zwrócić szczególną uwagę na to, jaką przyczepnością do podłoża się charakteryzują. Antypoślizgowość mierzona jest w skali pięciostopniowej, gdzie klasa R9-R10 oznacza niski opór, innymi słowy można powiedzieć, że kafelki nadają się do użytku domowego, zaś produkty z parametrami R11-13 przeznaczone są na tarasy czy balkony.
Nasiąkliwość
Łazienki są środowiskiem wilgotnym. Płytki w nich kładzione powinny odznaczać się minimalną nasiąkliwością, aby nie absorbowały wody, która może je zniszczyć. Istnieją trzy grupy kafelek. Pierwsze z nich mają nasiąkliwość na poziomie 3% i używa się ich na tarasach i balkonach; w drugich parametr oscyluje między 3 a 10 % (są to produkty do stosowania w pomieszczeniach mieszkalnych), w trzecich przekracza 10 % i takie artykuły używa się do wykończenia ścian.
Ścieralność
Wyraża się parametrem PEI 1-5, przy czym im niższa klasa, tym mniejsza odporność na ścieranie. W przypadku łazienek płytki powinny mieć klasę PEI 3, bowiem są to pomieszczenia często używane, a tym samym bardziej narażone na uszkodzenia mechaniczne. Jeśli parametr będzie zbyt niski, kafelki mogą szybko ulec zmatowieniu.
Łamliwość
To ostatnia z kwestii, którą warto sprawdzić przy wyborze płytek. Odporność na zginanie wyraża się jako N/mm2. Jeśli chodzi o kafelki podłogowe używane w łazienkach, parametr ten powinien być nie mniejszy niż 35 N/mm2, w przypadku ściennych zaś wynosić 15 N/mm2.
Polish
